คุณอยากเลิกกลัวความล้มเหลวใช่ไหม?

มีสิ่งหนึ่งอยากให้ทดลองทำ

นั่นคือ ลองมองหาคนแปลกหน้าสักคนหนึ่งที่อยู่ใกล้ตัว สบตา ยิ้มให้เค้า

จากนั้นเดินเข้าไปแล้วทักเค้าด้วยประโยคที่ว่า “ขอยืมเงิน 1,000 บาทได้ไหม ครับ/คะ?”

คิดว่าทำได้ไหม?

นี่คือสิ่งที่นักการตลาดชื่อ Jia Jiang ได้ทดลองทำจริงๆ ซึ่งหลังจากผิดหวังอย่างมากกับการถูกปฎิเสธการลงทุนจากนักลงทุนที่ใหญ่ที่สุด เค้ารู้สึกเสียใจกับความล้มเหลวของตัวเองมาก และเริ่มสงสัยว่าตัวเองจะสามารถก้าวผ่านความกลัวการล้มเหลวได้อย่างไร?

ไม่ใช่เรื่องแปลกที่คนเรากลัวการปฎิเสธ หรือ กลัวความล้มเหลว นักประสาทวิทยาได้ทำการจับภาพของกิจกรรมสมองเวลาที่มนุษย์เราถูกปฎิเสธ หรือ ล้มเหลวในบางสิ่ง สิ่งที่พวกเค้าค้นพบก็คือ ส่วนของสมองที่ทำงานเวลาที่เราถูกปฎิเสธนั้น เป็นส่วนเดียวกับการรู้สึกเจ็บปวดทางกายภาพ หรือแปลเป็นภาษาที่เข้าใจง่ายก็คือ เรารู้สึก “เจ็บปวด” จริงๆ (นั่นคือเหตุผลที่ “อกหัก” นั้นเป็นอาการจริงๆ)

กลับมาที่เรื่องของ Jia Jiang หลังจากที่เรียนรู้ที่มาที่ไปของการกลัวความล้มเหลว คุณ Jia Jiang ได้ศึกษาเพิ่มเติมและดูว่าจะมีทางไหนไหมที่จะทำให้ตัวเองนั้น มีภูมิมากขึ้นในเรื่องของการกลัวความล้มเหลว

จนกระทั่งเค้าได้ไปพบกับสิ่งที่เรียกว่า Rejection Challenge ซึ่งจะเป็นการทดสอบตัวเองให้โดนปฎิเสธต่อเนื่องอย่างน้อย 100 วันข้างหน้า เพื่อทำให้ตัวเองนั้นเกิดความ “เคยชิน” กับการปฎิเสธมากขึ้น

คุณ Jia Jiang ชอบในไอเดียนี้มาก และตัดสินใจกระโดดลงมือทำทันที เค้าเริ่มเขียน Blog และลง VDO เกี่ยวกับกิจกรรมต่างๆ ที่เค้าเลือกที่จะทำเพื่อให้ตัวเองถูก “ปฎิเสธ”เป็นเวลาต่อเนื่อง 100 วัน

ตัวอย่างกิจกรรมที่เค้าเลือกทำเช่น

– ขอยืมเงินคนแปลกหน้า 100 เหรียญ

– ไปทานข้าวที่ร้านเบอร์เกอร์แล้วบอกว่า “ขอเติมเบอร์เกอร์ได้ไหม?”

– ไปขอเตะบอลเล่นที่สนามหญ้าของคนแปลกหน้า

– ขอเป็นพนักงานต้อนรับ ที่ Starbucks โดยจะเป็นคนที่คอยกล่าวต้อนรับลูกค้าหน้าร้าน (ซึ่งไม่มีตำแหน่งนี้)

สิ่งที่ Jia Jiang ค้นพบหลังจากที่ทำกิจกรรมนี้ครบ 100 วันก็คือ เค้ากลัวการถูกปฏิเสธน้อยลงมาก (ก็ไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่) แต่บทเรียนอื่นๆ ที่เค้าค้นพบจากการทำกิจกรรมก็น่าสนใจไม่แพ้กัน คือ

1. “หลายครั้ง ไม่ใช่เรื่องส่วนตัว” 

การถูกปฎิเสธในหลายๆครั้ง เหตุผลไม่ใช่แปลว่าคนที่ Jia Jiang เค้าไปคุยด้วย ไม่ชอบเค้า หรือ ไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เค้าขอลองทำ แต่เกิดจากเหตุสุดวิสัยจริงๆ เช่น Jia Jiang เคยไปขอเป็นผู้ประกาศเสียงในห้างแห่งหนึ่ง ซึ่งผู้จัดการห้างก็ให้เค้าทำไม่ได้เพราะว่ากฎระเบียบของห้างให้เค้าทำไม่ได้จริงๆ

2. “ทุกอย่างเริ่มต้นจากการถามและเข้าใจมนุษย์” 

ถึงแม้ว่าโจทย์จะดูแปลกและหลุดโลกมาก แต่ Jia Jiang มักจะใช้การอธิบายและเข้าอกเข้าใจในสถานการณ์เสมอ เช่น การขอเป็นพนักงานต้อนรับในร้าน Starbucks ตอนแรกที่ขอทำ ผู้จัดการร้านมองว่าแปลกมาก แต่ Jia Jiang ก็แสดงความเข้าอกเข้าใจ และบอกว่ามันเป็นสิ่งที่แปลกจริงๆ แต่เค้าอยากแสดงให้คนทางบ้านเห็นว่า การขอทำในสิ่งแปลกๆ (ที่ไม่ทำอันตรายใคร) ไม่ใช่เรื่องน่ากลัวอย่างที่คิด สุดท้ายผู้จัดการร้านก็เห็นด้วย และอนุญาตให้ Jia Jiang ได้มาลองทำดูจริงๆ หนึ่งชั่วโมง

3. “การปฎิเสธในสิ่งหนึ่ง อาจจะนำไปสู่คำแนะนำที่ดีกว่า” 

Jia Jiang เคยไปหน้าบ้านคนแปลกหน้าแล้วขอเอาต้นไม้ที่เค้าถือมาด้วยไปปลูกที่สวนของเค้า คนแปลกหน้าคนนั้นไม่ให้ปลูก เพราะหมาที่บ้านเค้าชอบขุดดิน เค้ากลัวจะทำให้ต้นไม้ของ Jia Jiang ตาย สุดท้ายคนๆ นี้ได้แนะนำให้ Jia Jiang รู้จักกับเพื่อนบ้านของเค้าที่ชอบปลูกต้นไม้ และต้นไม้ของ Jia Jiang ก็ได้ถูกปลูกในที่สุด

4. “เราอาจจะคิดไปเองก่อนว่าจะถูกปฎิเสธ” 

ในหลายๆกิจกรรม เค้าสามารถ “ทำได้” แม้ว่าตั้งใจจะให้ตัวเองไปถูกปฎิเสธ เช่น เค้าได้ไปเตะบอลที่สนามหญ้าของคนแปลกหน้าจริงๆ หรือไปขอร้านทำโดนัทให้ทำโดนัทเป็นรูปห่วงโอลิมปิค แล้วปรากฎว่าทางร้านก็ทำให้ตามที่เค้าขอจริงๆ อย่าลืมว่ากิจกรรมเหล่านี้ เป็นกิจกรรมที่ Jia Jiang ตั้งใจมาให้โดนปฎิเสธอยู่แล้ว แต่บางครั้งหากไม่ได้ยากเกินไป เราก็อาจจะได้โอกาสที่เราคาดไม่ถึงก็เป็นได้

เพราะกลไกการทำงานของวัคซีนก็คือการสร้างภูมิด้วยเชื้อเล็กๆ น้อยๆ ที่ไม่ทำอันตรายต่อร่างกาย หากเราอยากได้วัคซีนที่ช่วยป้องกันการกลัวความล้มเหลว บางทีเราก็อาจจะต้องเปิดโอกาสให้ตัวเองได้ลองล้มเหลวเล็กๆ น้อยๆ ให้บ่อยครั้ง

ขอให้สนุกกับทุกการล้มเหลว และนำบทเรียนนั้นมาออกแบบชีวิต

Facebook Link https://www.facebook.com/Modularconsult/photos/189084415995437